خطری بزرگ در مقابل ماست : بحران زیست محیطی!

آیا چپ ونیروی آزادیخواه و ترقیخواه برای مقابله با آن آماده است؟

نظر به اینکه:

1- نزدیک به چهار دهه جنگ و اشغال در منطقه و اشغال وسلطه طلبی امپریالیستی ،حاکمیت استبدادهای ویرانگر قرون وسطایی در منطقه و رقابتهای آشکار و پنهان آنها ویرانیهای گسترده محیط زیستی را موجب شده موقعیت خطیر زیست محیطی در ایران ومنطقه ما ،زندگی همگان را به مخاطره کشانده ومتاسفانه موقعیت رو به وخامت بیشتر میرود و خصوصا کشورومنطقه ما در اثر تغییرات سریع زیست محیطی در انتظار یک فاجعه عمومی بسر میبرد؛

2- طبقه حاکم بر کشورهای منطقه همچون رژیم اسلامی ایران ،باهدف سود آوری و بهره برداریهای سریع، با سد بندی آبها وتغییر جهت رودخانه ها وبهره برداری صنعتی و کشاورزی از آب، بسیاری از دریاچه ها وتالابهای کشور و کشورهای همجوار را نابود کرده ، طوفانهای شن وریزگردها، نابودی کشاورزی ودام پروری، بحران و تنشهای بزرگ را همراه با گرسنگی وفقر و فلاکت و مهاجرتهای ناگزیر به همراه آورده است؛

3- رژیم ایران با سد سازیها ،تغییر جهت رودخانه ها،انتقال آب به مناطق مرکزی یا برای پروژه های صنعتی وکشاورزی ،بسیاری از مناطق را به حاشیه های کویری وغیرقابل سکونت تبدیل کرده وموجبات تنشها ودرگیریهای بزرگ بین مردمان ویا مهاجرت وجابجایهای گسترده را بوجود آورده و با توجه به سیاست افزایش جمعیت که رژیم در پیش گرفته مسئله آب به یکی از مهمترین عوامل تنشهای اجتمایی در ایران ومنطقه تبدیل شده و گسترش می یابد. نبود یک برنامه ریزی جامع ومحلی و منطقه ای ،ایران ومنطقه خاورمیانه را میتواند به صحنه درگیریها و تنشهای محلی –ملی و منطقه ای و جابجاییهای بزرگ جمعیتی سوق دهد؛

4- - طوفانهای روزمره شن وخاک همراه با آلودگیهای شیمیایی ناشی از بمبارانها درمناطق جنگی و تولیدات نفتی وصنعتی ،آلودگیهای ناشی از زباله های صنعتی وکشاورزی وبیمارستانی خلیج فارس ، دریای عمان و خزر را به بحران فاجعه بار و غیر قابل بازگشت زیست محیطی سوق میدهد. مسابقه همسایگان در بخشهای شمالی و جنوبی دریاهای ایران در استخراج و صدور گاز ونفت وایجاد جزیره های مصنوعی در این مناطق ، نه تنها موجبات عوارض وحشتناک انسانی وبالا رفتن مرگ ومیر وبیماریهای سرطانی وتنفسی و پوستی گسترده شده، بلکه زندگی آبزیان را نیز به خطر انداخته است؛

5- گرچه مسئله زیست محیطی مسئله عمومی مردمان ایران در مناطق مختلف است وبسیاری از مردمان ایران از نبود آب و هوای سالم در رنجند. اما مردمان بلوچستان و خوزستان و آذربایجان و کردستان بیشترین رنجهای این بحران را بر دوش دارند. عدم برنامه ریزی ، تبعیض ملی ومنطقه ای و بی توجهی به مناطق پیرامونی ،همراه با سکوت رسانه ای ،موقعیت ملیتهای تحت ستم را بیش از پیش بسوی بحران میکشاند. بحرانهایی که میتواند زمینه های جنگهای بزرگ وویرانگرو بحرانهای عمیق را بر سر مسئله آب فراهم کند.

کنگره بیست و یک سازمان راه کارگر ضمن هشدار این موقعیت خطیر پیگیری موارد زیر را در یکساله آینده مورد تاکید قرار می دهد:

الف: مبارزه برای حفظ محیط زیست و علیه بهره کشی بی رویه از طبیعت را یک مولفه ی اساسی از مبارزات جنبش کارگری - سوسیالیستی می دانیم. چرا که از سویی بحران جهانی محیط زیست ، محصول نظام سرمایه داریست و نمیتوان بدون مبارزه علیه سرمایه داری ،مبارزه برای حفظ محیط زیست را عمیقا پیش برد و از سوی دیگر طبقه کارگر بیش از هر طبقه دیگری در مقابل بلایای طبیعی فاقد سپر دفاعی ست.

ب- برای توجه دادن نیروهای چپ و سوسیالیسم به این معضل عمیق و یافتن راههای برون رفت از این بحران بزرگ مبارزه کرده بر همبستگی نیروهای مترقی ایران ومنطقه وراههای مشترک برون رفت از آن تاکید می کنیم.

ج- – مسئله آب به یکی از مهمترین عوامل تنشهای اجتماعی در ایران ومنطقه تبدیل شده وگسترش می یابد. ما با توجه دادن چنبش چپ وکارگری ایران برای تمرکز بر روی راههای برون رفت از این بحران بزرگ، بر همبستگی مردمان ایران ومنطقه وراههای مشترک برون رفت از آن تاکید می کنیم.

د- بدون برقراری صلح وآزادی ودمکراسی وحق تعیین سرنوشت ملتهای خاورمیانه ،بدون همکاریهای گسترده ملتها ودولتهای منطقه نمیتوان مشکل زیست محیطی منطقه ومهاجرتها وجابجاییهای عظیم جمعیتی راحل کرد. ما برای برقراری صلح جامع ،پایان اشغال وجنگهای مستقیم ونیابتی و حق تعیین سرنوشت ملتهای منطقه وهمبستگی همه ملیتهای ساکن خاورمیانه مبارزه می کنیم.

ه- فعالیت تشکل ها و گروه ها و نهادهای غیر دولتی مستقل بویژه زنان در بالا بردن آگاهی زیست محیطی و جا انداختن فرهنگ مبارزه با بهره کشی بی رویه طبیعت را قدر نهاده و مورد حمایت فعال قرارمی دهیم.

سازمان راه کارگر در دوره ای که در پیش است در کنار همه رهروان راه آزادی ،سوسیالیسم ومحیط زیست کلیه نیروهای آزادیخواه وصلح طلب ، فعالین جنبش آزادی و برابری ، فعالین جنبشهای مدنی وزنان ودانشجویان ، نویسندگان وشاعران و همه انسانهای ترقیخواه و بشردوست را به دخالت فعالانه وپیگیر در این جنبش فراخوانده و تلاش می کند که این اعتراضات حق طلبانه وشریف در راستای مبارزه علیه سرمایه داری ، علیه رژیم اسلامی ، علیه جنگ واشغال سازمان دهی شده ومانع از بروز تشتت و درگیری میان مردمان ایران و همسایگانش شوند.